İlginç bir merhaba

Konu: İlginç bir merhaba Perş. Eyl. 08, 2011 8:37 pm

Üzerinde bol paçalı kot pantolonu, beyaz askılı t-shirtü ile yapay gölün kenarına oturmuş, sessizliği idnliyordu Paura. Buradaki insanları oldukça sığ bulmuştu. İnsanların yeteneklerini güç ve kontrol için kullanacakları harika bir dünya hayal etmişti. Kendisini lider ilan edeceği bir dünya. Ama ortalık inekler ve yardımsever iyilik melekleriyle doluydu. Zaten agresif tavırları ile dikkat çeken Paura'nın böyle bir yerde kafayı yememesi büyük şans olurdu. Derin bir nefes aldı ve ayaklandı. Okuldaki sığ insanları düşünmekten bıkmıştı. Bir kuş adar hafif olmak istedi bir an ve her zaman olan şey oldu, aklına tüyler ve kanatlar geldiğinde bir kuşa dönüştü.
Gölün etrafında bir iki tur yavaşça süzüldükten sonra nazikçe çimlerin üzerine kondu. Yanından kuşlara bayılan sevimli mi sevimli bir kız geçiyordu. Iyyyh, dedikten sonra birden tıslamaya başladığını hissetti ve ısırdı küçük kızı. Yılan olmayı sssseviyorum, tısssss. Artık kendi görünümüne dönmeliydi, dalgalı saçlarına odaklandıktan sonra eski Paura olmuştu. Kuyruk, çıkgırak ya da kanat olup olmadığını kontrol ettikten sonra dinlenmeye başladı. Daha beş dakika geçmişti ki, yanına etrafta dolaşan leoparı Mortem geldi. Paura'ya sürtünmeye başladı. "Canın oyun mu istiyor senin, Mortem?" dedi leopara. Leopar pençelerini çıkardı ve çimi yolmaya başladı. Paura sadece beneklere odaklandı, açık kahverengi tüylere, sivri dişlere ve keskin pençelere. Daha beş saniye geçmişti ki aradan Mortem'in karşısında bir leopar daha vardı. Bir süre leoparla itiştikten sonra nromal görünüme geri döndü. Oldukça yorulmuştu. Bacaklarını uzattı ve gölü izlemeye başladı.

Sobrius | Tiro Nerden : İngiltere

Havanın bunaltıcı sıcağından değil de kendi anılarından kaçıyordu Phill. Çığlıklar ve sonu bir türlü gelmeyen karanlık. Karanlığın içinden çok küçükte olsa bir ışık bekliyordu fakat o ışık anılarının hiç bir köşesinde yoktu. Göl kenarına gitmenin iyi bir fikir olacağını düşünüyordu. Nitekim gölün nemi biraz da olsa insanı serinletiyor, ağaçların gölgesinin düştüğü yerlerse normale göre daha soğuk oluyordu. Belki anılarından kurtulur, birazcık uyuyabilirdi. Bahçeye iner inmez hava etkisini göstermişti. Bunaltıcı sıcağın yanında son derece ferahlatıcı rüzgarlar tenini yalıyor, saçlarını sıyırıyordu. Yerdeki çakıl taşlarını incelerken bir tane alıp göle yüzeyi seyredecek şekilde fırlattı. Taş sektirmeyi bir türlü beceremiyordu. Fırlattığı taşın sıçrayan sularını göremeden önünden küçük bir kuş geçmişti. öylesine sürat yapıyordu ki kuş olduğunu görmese yetişmesi gereken bir yer olduğunu sanırdı. Hemen sonra kuş şekil değiştirip yılan oldu ve korkunç bir şekilde kendisine bakan kızı ısırdı. Phill oldukça eğlenmişti fakat bu kimdi? Yılana dikkatle bakarken çimlerin orada dönüştüğünü gördü. Kızgın şekilde tıslayan yılan birden boya doğru uzayıp genişledi, kuyruğu kayboldu ve rengi ten rengine döndü. Bu kızı hatırlıyordu.

Kendi takımından olduğunu ve bir kaç kez karşılaştığını biliyordu. Sert mizacını takınıp yanına doğru ilerledi. Tam ilerlediği sırada leopara dönüşmüş, Phill'in yanına gitmekten vazgeçmesine sebep olmuştu. Etrafta koşuştururken Phill'in aklına fazlasıyla iyi bir fikir geldi. Bu kızı Mental Nightmare'a katmalıydı. Böylesine harika bir yetenek kaybedilemeyecek kadar parlaktı. Yanına gittiği sırada çimlere boyuna uzanmış, gölü seyrediyordu. Phill iyice yaklaştı ve hemen yanıbaşında dimdik duruyordu. Kızın üzerine gölge düşürdüğü için kendisine saldıracağını bir an olsun düşünmüştü fakat bunu yaparsa olacakların pekte iç açıcı olmayacağını gayet iyi biliyordu. Eğildi ve sessiz bir şekilde fısıldadı. ' O aptal kıza daha farklı hayvan dönüşümleriyle saldırman için ne kadar vermeliyim? ' Biraz kıkırdadıktan sonra buz mavisi gözlerini iyice üzerine kenetledi ve elini uzattı. ' Ben Phill. Yeteneğin gerçekten hoşuma gitti.' Sözünü bitirir bitirmez konuşması için kıza fırsat vermişti. Acaba örgütüne katılır mıydı? Bunu ona teklif edip etmemekte fazlasıyla tedirgin oldu Phill. Herkesin bu örgütten haberinin olması kendi sonlarının hazırlanması anlamına bile gelebilirdi lakin bu yetenek kaçmamalıydı.

Konu: Geri: İlginç bir merhaba Cuma Eyl. 09, 2011 9:58 am

Etrafta esen hafif meltem, gölün sığ kçöelerindeki suların çimlerin üzerine sıçramasına neden oluyordu. Paura gerçekten eğlenmişti. Kafasını dağıtabildiği için mutluydu. Leoparı, ön ayaklarını Paura'nın omzuna koydu, Paura bunun ne anlama geldiğini bildiğinden "Peki dolaş biraz bakalım." dedi. Çimlerin üzerinde dik durmak için kullandığı kollarını biraz daha geriye doğru ittikten sonra, çimlerin üzerine boylu boyuna uzandı. Tepesinde bir gölge hissetti.
"O aptal kıza daha farklı hayvan dönüşümleriyle saldırman için ne kadar vermeliyim?" Bu sesi bir yerden tanıyordu. Paura hafifçe kıkırdadıktan sonra kafasını kaldırdı. Uzun boylu bir çocuk, buz mavisi gözlerini Paura'nın çikolata kahvesi rengindeki gözlerine kenetlemiş ona bakıyordu. Çocuk elini uzattı. "Ben Phill. Yeteneğin gerçekten hoşuma gitti." Paura ellerinden destek alarak ayağa kalktı. "Ben de Paura, seni daha görmüştüm. Sobrius takımındasın." dedi. Çocuğun elini sıktıktan sonra gözlerini, onun gözlerinden hiç ayırmadan. "Evet yeteneğimi ben de çok seviyorum, teşekkür ederim." Paura uzun zamandır kimseye teşekkür etmemişti. Çocuğun göremeyceği kadar hızlı bir şekilde kendini çimdikledi.
Çocuğun gözlerinde değişik bir ifade vardı. Paura'nın bu çocuğun diğer Sobriuslardan farklı olduğunu anlamaması için kafasından zoru olması gerekiyordu. Çocuk konuşmuyordu, ama Apura çocuğun bir şey söylemek istediğine neredeyse emindi. tamama akıl okuyamıyordu belki ama gözlerinde, derinde çok derinde bir yerde görebiliyordu bunu. Bu yüzden, konuşması için Paura'da susmuştu.

Sobrius | Tiro Nerden : İngiltere

Yeteneğini kendisi de beğenen öz güveni olan bir insanla konuştuğu için oldukça mutluydu. Kendisinin de Sobrius'tan olduğunu nazikçe onayladı ve kızı süzmeye devam etti. Bir şekilde ağzını aramalı, örgüt için uyumlu olup olmadığını test etmeliydi. Birden pat diye söylemek Paura'nın korkmasına hatta ispiyonlamasına bile neden olabilirdi. BU kadar ağır sonuçları göze alamayacağından sakin, oldukça sessiz bir şekilde yanına sokuldu. Konuşmak için dudaklarını araladı. Hafif titrese de bir anda söylemek istemiyordu. Sindire sindire anlatmak belki de en iyisiydi. Tam konuşmaya başlayacakken zihninde uğuldamaya benzer bir ses hissetti. Sol elini yukarıya kaldırır kaldırmaz kendisiyle değil, Paura'yı örgüte çekmek için uğraşması gerektiğini içinden iki-üç kere tekrarladı. ' Bugünlerde fazlasıyla anı tükettim. Biraz yorgunum. ' söyledikten sonra yere, Paura'nın hemen yanına oturdu. Paura'ya fark ettirmeden fikirlerini değiştirmeye, kendi örgütüne girmesi için ikna etmeye başlıyordu. Zihniyle sözcüklerine destek oluyor, gücünü yavaştan hissettiriyordu. ' Söylesene. Hiç güçlerini kendi haz ve çıkarların için kullandın mı? Veya kullanmak istedin mi? ' Alacağı cevabı oldukça merak ediyordu.

Ne yani, para için farklı hayvanlara dönüşüp sokakta dans etmesini ve izleyenlerin kendisine taşla karşılık para atmasını beklemiyordu. Daha vahşi sonuçlar kendisine katılmasını tetikleyen etkilerden birisi olacaktı. Buz mavisi bakışlarıyla tekrar Paura'nın gözlerinin içine baktı. Biliyordu, aradığı kişilerden birisi de buydu. Örgütün fazlasıyla işine yarayacağından kaçırmaya hiç niyeti yoktu. İstemese de artık menziline girmişti ve küçük zihin oyunlarıyla kendisini fark etmeden bu örgütün içinde bulacaktı. Cevabı hala beklerken yardım edebilecek bir şey söyledi. ' Biliyorsun. Biz farklıyız ve diğerlerinden daha güçlüyüz. ' Diğerlerinden kastı yeteneği olmayan insanlardı. Ve Phill'e göre onlar sadece kendilerine hizmet etmeleri için yaratılmıştı.

Konu: Geri: İlginç bir merhaba Cuma Eyl. 09, 2011 11:05 am

Phill Paura'nın yanına yere oturdu. Kısa süren bir sessizliğin ardından Paura'ya döndü ve "Söylesene, hiç güçlerini kendi haz ve çıkarların için kullandın mı? Ve ya kullanmak istedin mi?" Paura hiçbir şey anlamamıştı. En azından sorunun hangi çıkarlar için olduğunu. Çünkü kendi çıkarlarını acayip düşünürdü ve şu anda her türlü hayvan olabiliryorken ne tür bir çıkar sağlayabilirdi ki? İstediği şey sadece güçtü ve yeteneğini geliştirmesinin amacı da buydu sadece, ipleri eline alabilmek. Phill Paura'nın bir şey anlamadığını fark etmiş olacak ki, konuyu aydınlatacak o cümleyi söyledi. "Biliyorsun, biz farklıyız ve diğerlerinden daha güçlüyüz." Diğerleri. Paura diğerleri olarak bahsettiği kişinin yeteneği olmayanlar olduğunu anlamıştı. Bu kelime kafasında yüzlerce kez yankılandı. Nihayet bu okulda düşünce yapısı kendisinki ile aynı olan birisini bulmuştu.
Çikolata kahvesi gözlerinin üzerine hırs perdesi indi bir anda, sonra da sinsice gülümsedi. "Bu yeteneği benden çok daha altlarda olanlar için harcamayacağıma göre, neden olmasın. Sonuçta bu yeteneği yardım gibi sığ şeylere harcarsam alacağım tek şey kuru bir teşekkür, ama kendi çıkarlarım, o zaman kontrolü ele almış olurum ve onlar da bana hizmet etmek zorunda kalırlar." dedi.
Phill bu cevabı sevmiş görünüyordu. Ama hala anlayamadığı bir şey vardı Paura'nın. Phill ona bu soruları neden soruyordu? Sonuçta o Paura'ydı. İsminin anlamı korku olan bir insandan ne tür bir cevap beklenebilirdi ki? O güçlüydü, farklıydı ve mükemmeldi. Aslında kendi çapında bu okula kapatılmanın bile yanlış olduğunu düşünüyordu. Eğer bu okula gönderilmeseydi; şu anda İtalya'nın kraliçesi falan olurdu herhalde. Ama ne yazık ki yeteneği olup da, bunu sığ ve aptal şeyler içni kullanan bir grup insanın bulunduğu bir tımarhaneye yollanmıştı. Yoksa neden kafasını yemenin eşiğine gelsin ki değil mi?

Sobrius | Tiro Nerden : İngiltere

Çok farklı hissediyordu. Fakat bunun çimen ve gölün doğal ahenginden olmadığı aşikardı. Zihnine karşı yorgun düşmüş, ağaca kendini tümüyle vermişti. Etrafına bakarken gölün durgunluğu yeni, düzenle yatağın üzerine serilmiş çarşafı andırıyordu. Pürüz yoktu ve bunu bozan tek şey etrafta dalga boyunca yayılan sesleriydi. Tiz bir sesle durgun olan bu gölde bir kaç dalga oluşturulabiliyordu. Diğer yandan Paura'nın söylediklerini dinliyor, suratındaki şeytani gülümseme büyüyordu. Gözleri tümüyle açılmışken acı çektirmeyi sevip, kendi isteidklerini yaptırma hazzına erişmiş bu kızı kaçırması büyük bir kayıp olacaktı.

Lafa başlamak için doğruldu ve Paura'ya dikkatle baktı. Yine de içinde kötü bir his vardı. Söyleyip söylememek arasında kalırken tedirgin bir sesle lafa başladı. Hemen ardından keskin bir ses onu tamamlamaya yetti. ' Ş-şey. Sen özel bir insansın. Tıpkı bizim gibi. ' devam ettirmek için Paura'nın onayını bekliyordu. Yine de daha fazla beklemenin anlamsız ve kendini salak durumuna düşüreceğini düşündüğünden dolayı hızla sözüne devam etti. ' Bizim gibi insanların üstün olduğunu kabul eden Mental Nightmare adlı bir örgüt kurduk. Bu yapılanmada bize yardım edersen çok mutlu oluruz. ' Yüzündeki gülümseme daha da büyümüş, gözleri sinsi şekilde bakar olmuştu. Kabul etmesinin hemen ardından yemin ettirilecek, çıktığında başına geleceklerin neler olduğunu öğrenecekti. Buna rağmen kızdaki ışığı görmüş, çıkmak isteyeceğini hiç mi hiç düşünmüyordu. Zafere bu kadar yaklaşmışken onun hayır demesini kabul edemezdi. En azından küçük akıl oyunlarıyla bu anı yaşanmamış gibi gösterir, kendisini baş düşmanlarının arasına koyabilirdi. Yine de böyle bir şeyin olacağını sanmıyordu. Aradığı niteliklerin çoğunu görmüştü.

Konu: Geri: İlginç bir merhaba Çarş. Eyl. 14, 2011 1:20 pm

Phill'in sözlerini duyduktan sonra şaşırmıştı. Ona bir şey söylemek istediğini konuşmanın başından beri biliyordu. Ama gizli bir örgüte katılmasını isteyeceği aklının uzundan bile geçmemişti. Örgütün neler yaptığını sormasına gerek yoktu. Adı kabus olan bir örgüt ne yapabilirdi ki? Kafası çok karışmıştı. Okula geldiği ilk gündü ve bir anda insaların hayatını kabusa çeviren bir gruba katılmasını isteyen biri ile tanışmıştı. Tanrım, salak mıyım ben? Paura pat diye evet demek istemiyordu. Phill'i biraz korkutmanın zararı olmayacağını düşündü. Yüzünde kararsız bir ifade belirdi. Aslında kendisi belirmesini sağladı demek daha doğru olur ve konuşmaya başladı. "Bak, aslında burası benim için çok yeni. Burası çok farklı, yani insanın bir anda uyum sağlaması mümkün değil." Phill'in suratında o tedirgin ifadeyi görmese de, gözlerinin derinliklerinde izleyebiliyordu bunu. Yüzündeki tarasız ifade, sinsi bir tebessüme dönüştü ve "Ama elbetteki katılmayı çok isterim. Sonuçta ben yani biz özeliz, güçlüyüz ve daha iyisini yapabilecek, bu yetenekleri kullanabilecek iken neden sadece geliştirmekle kalalım ki?" deyiverdi. Phill büyük bir şok atlatmış gibi görünüyordu ama dışarıdan o şekilde göründüğünün farkında olmadığına emindi Paura.
Cümlesinin bitirdikten sonra gözlerini göle doğru çevirdi. Pürüzsüzdü. Bir anda sonbaharın onlara hediyesi olan hafif bir meltem, gölün dalgalanmasına neden oldu. Nedensiz bir şekilde sırıttı. ağaçlardan birinden sararmış bir yaprak, gömle doğru süzülüyordu, onu izledi.
Sanki başka kimse yokmuş gibi geliyordu şu anda. Sadece o ve Phill varmış gibi. Belki de kendi dışındaki dünyayı umursamadığı için, görmüyor ya da duymuyordu diğer insanları. Ama Phill artık Paura'nın tehlikeli sularına Mental Nightmate gemisini atmış ve istemyerek de olsa o dünyanın bir parçası olmuştu.

» Yeni Bir 'Merhaba'