İlk gün, ilk gece ve fare.

Ingenious | Tiro Nerden : Severac. Lakap : Barbie. :B

"Ah! Tanrım! Şu lanet fareyi biri üzerimden alsın!" Yatakhanede ki ilk karanlık gecelerimden birinde, aklıma bile gelmeyecek bir durumla karşı karşıyaydım. Fobim olan -en çok nefret ettiğim- hayvanlardan olan bir fare tepemde geziniyordu. Altın rengi saçlarımı, hemen başucumda duran biraz eski ve rengi solmuş komedinin üzeride duran tokayla tepemde sabitledim. Görünüşe bakılırsa, çevremdeki kızlarda bu fareyle pek hoşlaşmamışlardı. Hoş, zarar verecek gibi bit hali yoktu. Aksine, feci derecede sevimliydi. Bir an onu kucağıma alıp, Flame gibi sevmek istedim. Ama… Üzerinde barındırdığı mikropları düşündükçe midem buna izin vermedi. Bir kaç kovalamadan sonra zavallı hayvan, yatakhanenin kapısının altından bir kâğıt gibi süzülüp kayboldu. Gerçekten de midem kalmıştı. "Böyle şeyler hep beni mi bulur?!" diye söylenerek yatağımdan kalktım. Üzerimde ki geceliği değiştirerek yeni bir gecelik giydim. Hemen başucumda olan yaşlı komedin üzerinden gaz lambasını aldım ve önümü görmeye çalıştım. Terliklerimi buldum ve ayağa kalktım. Anlaşılan bütün yatakhaneyi ayağa kaldırmışa benziyordum. Çevremde ki kızların bakışlarını hissedebiliyordum. Aslında aklıma haince bir plan gelmişti ama... Ben o kadar kötü bir insan değildim. Sevimli bir şekilde sırıtarak üstümü düzelttim ve yatak hanenin geniş koridorunda yol aldım. Daha ilk gecemde başıma gelene bak! diye söyleniyordum.

Kapıya gelince, farenin iki parmak aradan nasıl geçtiğini hala aklım almıyordu. Ama sonuçta omurgasız bir hayvandı ve istediğin yapabilirdi. Bir kez daha tiksinerek, büyük bir gıcırtıyla kapıyı açtım. Karanlık koridorda ilerlerken gerçekten nere gideceğimi bilmiyordum. Ama bu gece, bir şeyler karıştırmaya hazır durumdaydım. Açıkçası hınzırlığım üstümdeydi. Tokayla tutturduğum altın rengi saçlarımı saldım ve biraz dalgalandırdım. Koridorda olan görevlilerin bazıları, bana hayretle bakıyorlardı. İnat ederek bir deniz gibi masmavi olan gözleri onların üzerine diktim. Bu gece bu inat ve Munzurluk yüzünden başıma bir iş gelebilirdi.

Elimdeki gaz lambasının ışığı gittikçe azalmaya başlamıştı. Ama zaten kütüphanenin kapısının önüne varmak üzereydim. Bu ışık beni kapıya kadar idare ederdi. Ortan salon ve yatakhanenin hemen altında bulunan kütüphanenin koridoru bir hayli karanlıktı. Bu aksilikler de tam beni bulurdu. Elimde ki azalan ışıkla kapıdaki kolu el yordamıyla bulmaya çalıştım. Hedefime ulaşınca, yavaşça kapıyı açtım. Yavaş açmama rağmen kapının gıcırtısı her zaman ki gibi kulak tırmalayıcıydı. İçeri girildiğinde göze çarpan en büyük şey, muhteşem bir şekilde tasarlanmış, mumlu avizelerdi. Elimdeki gaz lambasının gittikçe söndüğünü fark ettim. Sönmesinin bana şimdilik bir zararı yoktu ama dönüşte başıma ne gelirdi, bilmiyordum. Elimdeki sönmekte olan lambayı masanın üzerine bıraktıktan sonra, nasıl bir kitap bakacağıma karar vermek için düşünmeye başladım. Aklıma ilk gelen vampirler oldu. Çünkü onlarla ilgilenmek bilgi sahibi olmak benim hayat tarzımdı. Buna bayılırdım. 'V' harfinin olduğu rafa doğru ilerlemeye başlamıştım ki arkamda bir suliet hissettim. Gecenin karanlığında, bu bana hiç hoş bir sürpriz değildi. Hemde, hiç!