Garip Hisler

Yoğun antremanlar! Hayatını adadığı yolda ilerlemesini sağlayacak tek şey. Üstüne giyebileceği kadar kalın giymiş, eşofmanlarını çekmiş ve kendini gölün soğuk sularına atacaktı. Gücünü göl gibi su birikintileri içinde kullanmamayı zor yoldan öğrenmişti. Yine de sürekli onu dibe çeken bir güce karşı yüzmek onu kuvvetlendirecekti.


Ayakkabılarını ve saatini ağaçlıkların orda ilk gözüne çarpan ağaca tırmanıp bir tanesine ayakkabılarını astı. Ayakkabısının içine saatini ve çoraplarını tıkıştırarak içinden Faust'a orda kalması için emir verdi. Düşünmediği tek şey gölden çıktıktan sonra ne yapayacağıydı. Artık buraya kadar gelmişti. Gerisi önemli değildi.


Çıplak ayakları ve kalın bir kaç kattan oluşan giysisi ile koşarak yapay göle kendini attı. Biraz açıldıktan sonra dalarak yüzeyin altından yüzmeye başladı. Bir kaç yıldır burda yüzme pratiği yapsada hala suyun altında görememe gibi bir özelliği vardı. Sadece bir kaç dakika yüzmesi bile onu tamamen yormuştu. Hedefi daha ağır kıyafetlerle saatler boyunca yüzebilmekti.


Pes ederek yüzeye çıktı. Sahile kendini zar zor atmış ve acıyan kasları yüzünden felç geçirmiş gibi yüzüstü uzanıyordu. Fakat dinlenmek için daha iyi yerler vardı. Kendini zorlayarak ayağa gitti. Ağaçlığa kadar hiç yürümeye niyeti olmadığından direk yeteneğini kullandı. Hesap etmediği şey elbiselerinin ağırlıydı. Sonuç ise o hızın verdiği ağırlık ile istediği yere ulaşamaması ve hızının kazandırdığı ekstra gücün onu bir ağaca çarpana kadar sürüklemeseydi. Şimdi daha kötüydü. Aptallıklar yapmanın zamanı değildi.


Bir kanat çırpışı ve bir şahinin ötüşü en yakın dostunun yanı başında olduğundan emin olmasına yeterde artardı bile. Yine de baktığında ayakkabılarını görmemişti. "En azından ayakkabılarımı getiremez miydin?" diye söylendi. Ama şahinin karakterinde böyle bir şey yoktu. Yüzeceği için onu beklemeyi kabul etmişti ama bu onun seçimiydi. Yıllardır ona emir vermeye çalışsada kuş inatla hepsini reddetmişti. Şimdi emir verse gidip almayacağından adının Oliver olduğu kadar emindi. Ama adının Oliver olmadığını hatırlaması çok uzun sürmedi. Ağaca ne kadar sert çarptığını merak etmeye başladı.


Önemli değildi. Hiç biri değildi. Üstündekileri, iç çamaşırı hariç, çıkartıp ağaca çıktı ve ayakkabılarına uzanıp ağacın dalından indirmeye çalıştı. Ayakkabı yere düştü ama o daha ilginç bir sahne görmüştü. Ünlü kardeş sevgililer. Tamam, Angel Sanctuary'de ensest temalı ilişkiyi izlemişti ama adam 3 kanatlı bir meleğin reakarnasyonuydu ve meleklerin hepsi birbirine kardeş olduğundan ensest'e karşı duyarlı değildiler. Ama bunu gerçek hayatta görmek?


Fısıltıları daha iyi duyabilmek için biraz daha yaklaşmaya çalıştı ama kayarak yere düştü. Çiftin ona baktığını görünce ileride muhtemelen kendine en çok kızmasına sebep olacak cümleler ağzından çıktı. "Ne? Ensest bir çiftden daha mı ilginç duruyorum?"

Geçici özel durumun getirdiği güven nedeni ile dimdik durarak kızın karşısında durdu. Islaktı ama iç çamaşırı siyah renk boxer olduğu için dert etmemişti.


Kızın kıyafetleri onun alıştığından daha azdı. Bacakları daha çok dikkat çekiyordu. Nedenini hiç bir zaman anlamasada *kıvırtma* dedikleri o garip hareketi yaparak yürüyordu. Yine nedenini anlamadan eğilmişti. Yüzüne baktı. Bir mermer heykel bile daha çok ifade barındırırdı. Rüzgarın esişi ile ne olduğunu bilmediği bir koku burnuna geldi. Çok güzeldi. Bir çok kez bu kokuyu hissetmiş ama kaynağını hiç merak etmemişti.


Kızın ardından birde abisi gelmişti. Kas yığını egoist serserilerden biri. Adam kardeşine sürtük demişti yahu! Yinede kızı görmezden geldi ve onur meselesi olarak gördüğü için adama cevap verdi. "Bir kere ben gözlemiyordum bile! Eşyalarımı ıslanmasın diye o ağacın dalına asmıştım ve ben geldiğimde siz yoktunuz bile!"


Cümlesini bitirmeden bir ses, çok ikna edici bir ses. Daha demin ikisinin öpüşmediklerini söylüyordu. İkisi öpüşmemişti, sadece birbirlerine sataşıyorlardı. İkisini öpüşürken görmemişti...


O zaman her şey mantıklı gelmeye başladı. İlk yaptığı iş aralarındaki boşluğu sıçramayı gerçekleştirmek için kullandı. Saf içgüdü ve korkunun karışımı ile cisimlenmesi bittiğinde gök gürültüsü gibi bir ses ve çevreye yayılan bir rüzgar dalgası oluştu.


Kadın succubusdu. O güzel koku, kanının daha hızlı akmasına ve tanımlayamadığı bir şekilde hoş olmasına sebep olan kokunun kaynağı oydu. Adamsa bir şekilde onun zihnine fısıldıyor ve düşüncelerini etkiliyordu. Onları zaten öpüşürken görmemişti ki! Sadece birbirlerine yakın görebiliyordu. Zaten kız o kadar kısa kot giymeseydi bacağını fark etmeyecek ve çift olduklarını anlamayacaktı bile. Yinede asıl derdi bu değildi. Zihinsel saldırılara karşı hiç bağışıklığı yoktu ve aralarındaki mesafenin bu saldırıları azaltabilir mi hiç bir fikri yoktu.


Sokak dövüşlerine başlamadan önce yeteneğini en iyi şekilde kullanabileceği pozisyonu aldı. "Nasıl dövüşeceğimi biliyorum, o küçük hilelerini bir daha denemesen iyi yaparsın." Bir blöf olsada kısmen haklıydı. İşin blöf tarafı, karşı tarafın güçlerini bilmeden dövüşe dalmaktı...