Suç ortakları.

Başını okumaya çalıştığı broşüründen kaldırdı. Neden parkta olduğunu bilmiyordu. Burası onun rahatlatıcı bulduğu, şu yalnız kalabileceği yerlerden değildi. Üstelik anılarının sürekli zihninde canlanmasına engel olamıyordu. Belki de gücünü kullanmalı ve bir süreliğine uzaklaşmalıydı okuldan. Nasıl olsa dışarıda kimsenin onu tanıdığı falan yoktu. Teyzesine gitmezdi, gidemezdi. Onun bir ailesi vardı artık. Phoebe'nin asla içinde yer almak istemeyeceği bir aile. "Bunları düşünmeyi kes." diye emir verdi kendine içinden. Sonra da böyle olduğu için kendinden nefret etti. Ailesinin ölümünün ardından psikolojisi bozulmuştu belki, ama artık düzelmesi gerekiyordu. Okulda fazla arkadaşı yoktu. Sidonia belki. O da aynı seviyede oldukları için anlaşmalarını sağlamıştı. Onun yanında eğleniyordu kız. Birilerini ezmek oldukça hoşuna gidiyordu. Rahatlatıyordu onu. Yıllardır içinde tuttuğu şeyleri, farklı bir tepki olarak dışarı çıkarıyordu. İç çekti elindeki, okuyormuş gibi yaptığı broşürü yeniden okumaya çalışarak. Sürekli dikkatinin dağılması son zamanlarda ortaya çıkan bir şey olmuştu. Bunun fazla hoşuna gittiği söylenemezdi. Broşürü sinirli bir şekilde iki parçaya böldükten sonra kollarını göğsünde kavuşturdu ve somurtarak çevreye bakmaya başladı. Sıkılıyordu işte, burada yapabileceği şeyler bu kadar kısıtlıyken neden sıkılmayacaktı ki? Oyalanmak ve sıkıldığını gizlemek için kullandığı tek şeyi de yırtmıştı az önce. Belki yatakhanesine dönse orada bulabilirdi yeni bir şey. Başkasının okumadığı broşürünü de alabilirdi. Kimin umurundaydı ki? Phoebe'nin olmadığını kesindi. Derin bir nefes aldıktan sonra ayağa kalkacak oldu, ama o sırada yanına bir kız gelip oturmuştu. Onun yanına oturabilecek kadar rahat olması, kızın ilgisini çekmişti. Bir an için şaşkın bir şekilde ona baktıktan sonra, yüzündeki duygularını belli eden tüm ifadeleri yok etti ve soğuk bir şekilde onu süzmeye başladı. Kızıl, dalgalı saçları ve mavi renkte gözleri vardı. Duruşu, o kadar sıcak değildi ve bu Phoebe'nin onun kendi takımında olduğunu düşünmesine sebep olmuştu. Bir bakıma da bundan emin olamıyordu. O kızı yatakhanede daha önce hiç görmediğine emindi. O zaman farklı bir takımdan olmalıydı. Bu daha çok ilgisini çekmesine sebep olmuştu kızın. Çoğu kişi onu biliyordu, şımarıklığını, kendini beğenmişliğini ve soğukluğunu. Bu yüzden onunla konuşmaya çalışmaktan vazgeçmişlerdi. Üstelik bir üst seviyede olması bunun devam etmesinde etken olmuş gibiydi. Oluşan sessizlikte, merakına yenik düşen kızın sesi duyuldu. "Ne istiyorsun?"