Küçük Tarantula

Sobrius | Tiro Nerden : İngiltere

2.İlk defa ruhunla karşılaş. { Tasvir et. Nasıl bir hayvan olduğunu vs. }
Yer; İstediğin herhangi bir yer.
Kişiler; Yalnızca sen.

...

Sessizlikte boğulmak. Gürültüyle karşııklı uğultu. Sinirini ne kadar bozsa da normal olacaktı. Yeteneğini kullanıp herkesi susturmak, parka bir bomba düşmüş gibi gösterip herkesin kaçmasını sağlamak istiyordu ancak bunu yapamazdı. Her gücünü kullandığında hafızası biraz daha kayboluyor, insanların anılarını kendi beynine yedekliyor ve acı çekiyordu. İstemediği anılarının kaybolmasına göz yumamazdı. Bu kadar bencil değildi çünkü annesi ve babasının birlikte olduğu anılar beyninde dönüp duruyordu. Onlar olmasa yaşamanın pek bir anlamı kalmazdı. Amacı Lillian'ı korumak, kollamak, sahip çıkmak değil miydi? Biraz daha bankta oturup kendi kafasını dinlemeye koyuldu. Yorgundu. Zihni yorgundu, beyni yorgundu, vücudu ve kalbi yorgundu. Hareket etmek istemiyordu aynı şekilde düşünmek, hesap etmekte. Ne olacağını bilmeden yaşamak belki kendisine iyi gelebilecekler arasında yer alabilirdi. Tekrar düşüncelere dalıyordu. Evet, geliyordu. Kendini kuş bakışı bir anının içerisinde buldu yine. Kendi anılarını değiştiremiyor fakat tadını çıkara çıkara gezebiliyordu. Bu iyi bir şeydi fakat kendi anılarını da değiştirse, değiştirebilse hayat çok daha güzel olabilirdi. En azından hafızasını tümüyle kaybetse oldukça işe yarayabilirdi. Düşüncelerine yoğunlaştı. Kahverengi küt saçlarıyla annesini karşısında görüyordu. Kollarını açmış Phill'i ve Lill'i kucaklıyordu. Ağlamalarını dindirmek için onları teselli ediyordu. ' Buradayım bitanelerim buradayım. Geçti hepsi geçti. ' Phill ve Lill'in arasındaki bağ o kadar kuvvetliydi ki bazen aynı anda kabul görebiliyorlardı. Teselli ederken babaları arkadan onlara bakıyordu. Korkmamalılardı, anneleri de babaları da onları orada korumak için bulunuyordu. Birden kuş bakışı görüntüden uzaklaştı ve irkildi. Gözleri aynı bulanıklığı görüyor, kulakları aynı uğultuyu duyuyordu. ' Şimdi yoksun? Ağlayabilir miyim? ' dedi kısık ve titrek bir sesle. Güçlü olacaktı derken karşısında gümüş rengine çalan saydam bir tarantula gördü. Ne gördüğünü anlamadığından gözlerini ovuşturdu. Evet bu ruhuydu. Dokunmak isteyecekken o küçük ayaklarını yere vura vura kaçtı tarantula ve birden yok oldu. Ne olduğunu anlamadan kendini çıkmaz bir sokakta hisseden Phill oradan uzaklaştı.